Παραμυθοσαλάτα

Η παραμυθοσαλάτα μας 

Εμπνεόμενοι από τα  μυθιστορήματα:  
 Το καπλάνι της βιτρίνας

 Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της

 Ο θείος Πλάτων

      Ήταν ένα συνηθισμένο καλοκαίρι , σαν όλα τα άλλα. Η Μέλια και η Ειρήνη ετοιμάζονταν να πάνε στο χωριό. Οι δύο αδελφές περίμεναν με ανυπομονησία το θείο Πλάτων , όπως τον έλεγαν τα παιδιά στο νησί , να έρθει με τη βάρκα του.

      Στο δρόμο για το νησί ο θείος Πλάτων , που ήταν ο καλύτερος  φίλος των παιδιών , τους έδωσε ως δώρο ένα σπάνιο γαϊδουράκι , το οποίο όπως τους είπε έκρυβε ένα μυστικό που έπρεπε να ανακαλύψουν. Δεν έβλεπαν την ώρα να φτάσουν στο Λαμαγάρι για να λύσουν το μυστήριο μαζί με τους φίλους τους. Όμως είχαν και δυο προβλήματα να αντιμετωπίσουν ,  τις αδελφές Ντιν , Νταν,  Ντόν , όπως τις είχαν ονομάσει,  η Ρένα και η  Βάνια , που κάθε καλοκαίρι ερχόταν από τη Ρωσία.

    Με αυτά και με αυτά ,  έφτασαν στο νησί και το πρώτο πράγμα που αντίκρισαν ήταν οι μεγάλες παλάμες του Γιάννη και ένα μικρό ανθρωπάκι δίπλα του , τη μικρή του αδελφή Μυρτώ. Άρχισαν να κουνάνε τα χέρια τους . Κατέβηκαν  και έτρεξαν να αγκαλιάσουν τα παιδιά που τόσο πεθύμησαν.

     Ήταν χαρούμενες γιατί φέτος θα δούνε και την Κωνσταντίνα. Έχουν να τη δουν χρόνια και ζαμάνια. Λένε ότι έφαγε τα απαγορευμένα φυτά γι αυτό πήγαν με τη γιαγιά της στην Αθήνα , όπου τελικά έμειναν. Από ότι τους είπε ο παππούς τώρα είναι μια μεγάλη κοπέλα και φοιτά στο πανεπιστήμιο.

-Μα ,  ποια είναι αυτή που έρχεται , ρωτάει ο Γιάννης

-Οοο, μα η Κωνσταντίνα , λέει ο θείος  Πλάτων

Πράγματι αυτή ήταν . Φαινόταν  χαρούμενη , διαφορετική.

-Γεια σας παιδιά , βλέπω μεγαλώσατε πολύ. Τρέξτε να βάλετε τα μαγιό σας να πάμε στη θάλασσα.

Σε λιγότερο από δεκαπέντε λεπτά ήμασταν στην παραλία.

 Η Μέλια  τους έδειξε  το  γαϊδουράκι που μου έδωσε ο θείος Πλάτων.

-Τι είναι αυτό , ρωτάνε όλοι;

- Είναι ένα γαϊδούρι που κρύβει κάτι και εμείς πρέπει να το ανακαλύψουμε , τους απάντησε εκείνη.

- Λοιπόν ακούστε μια ιστορία , λέει η Κωνσταντίνα. Μια φορά κι έναν καιρό πριν από πολλά χρόνια , δυο κορίτσια είχαν ένα γαϊδουράκι ίδιο με το δικό σας. Μέσα του κρυβόταν μια κόκκινη γλυκιά καραμέλα . Μια μέρα η τσέπη του ήταν σχισμένη , έτσι έπεσε η καραμέλα έξω στον κήπο τους. Το καπλάνι εκείνη την ώρα περνούσε από κει να βρει κάποιον να φάει, είδε την καραμέλα και την έφαγε . Έτσι το μαύρο του μάτι εξαφανίστηκε και τη θέση του πήρε ένα γαλάζιο. Από τότε  το καπλάνι με τα γαλανά μάτια πάντα βοηθούσε τους ανθρώπους .

Τα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα με όσα άκουγαν,  κι άρχισαν να κάνουν διάφορες ερωτήσεις. Τότε άκουσαν το θείο Πλάτων να φωνάζει :

-Επιβλήθηκε  δικτατορία! 

Μείναμε έντρομοι…Τι ήταν αυτό;

Σε λίγο ο μπαμπάς μας μας είπε ότι η Κωνσταντίνα θα έπρεπε να φύγει επειγόντως για την Αθήνα να βρεί τον Νίκο , για να τον βοηθήσει στον κοινό τους αγώνα για την επάνοδο της δημοκρατίας.

Σε λίγο θα έφευγαν και η Μυρτώ και ο Γιάννης για τη Ρωσία.

«Ντασβιντανια»  μας ψιθύρισαν , που στη γλώσσα τους σημαίνει αντίο.

Όλοι μας  αναρωτιόμασταν για τις συμφορές που μπορεί να φέρει η δικτατορία που  τους ξεσήκωσε όλους . Ευχηθήκαμε να φτάσει με το καλό η Κωνσταντίνα στην Αθήνα και να βρει όχι μόνο το Νίκο , αλλά και το καπλάνι με τα γαλάζια μάτια που θα τους βοηθούσε στον αγώνα τους.

Όσο για το μυστικό που έκρυβε το γαϊδουράκι του θείου Πλάτωνα , αποφάσισαν να το αφήσουν να πλανάται , μέχρι να ξαναδούν το Νίκο και την Κωνσταντίνα ελεύθερους στο νησί τους.  

Παντερμαράκη Μαρίνα (Α2) , Μαμαλούκου Ειρήνη (Γ2)