Μια γαλάζιο...μια μαύρο....
Oυφφ..Ευτυχώς
τελείωσε και αυτή η μέρα. Σήμερα το καπλάνι είχε ανοιχτό το μαύρο μάτι. “ Πάλι
καλά που τέλειωσε και αυτή η μέρα!” , λέει ανακουφισμένος ο κυρ-Μανόλης.
Ξημερώνει η επόμενη μέρα και οι κάτοικοι του χωριού σηκώθηκαν πρωί-πρωί να πάνε
στη δουλειά τους, στα χωράφια. Μετά από λίγες ώρες ξύπνησε και το καπλάνι.
Σήμερα είχε ανοιχτό το γαλάζιο μάτι. Αφού βρήκε τον κυρ-Μανόλη τον βοήθησε να
οργώσει το χωράφι του. Έπειτα βοήθησε την κυρία Αγγελική να κουβαλήσει τα
πράγματά της ως το σπίτι. Αλλά μετά από λίγη ώρα βοήθειας προς τους ανθρώπους,
το γαλάζιο μάτι έκλεισε ξαφνικά και άνοιξε το μαύρο!
Στο καπλάνι,
εκείνη την στιγμή υπερίσχυσε η άγρια φύση του. Άρχισε να καταστρέφει τις
δουλειές, τα μπακάλικα και γενικώς όλο το χωριό. Έπειτα από ένα διάστημα χαλασμού,
τρόμου και φόβου το καπλάνι ηρέμισε και ξανάγινε το ήρεμο και φιλικό καπλάνι,
όπως όταν ανοίγει το γαλάζιο μάτι του. Μα, ναι! Ο Γιαννάκης πρόσεξε ότι το
καπλάνι είχε ξανανοίξει το γαλάζιο του μάτι. Μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά του
χωριού σύγκριναν τα χρονικά διαστήματα μέσα στα οποία άλλαζε η προσωπικότητα
του καπλανιού. «Μα είναι ολοφάνερο, βρε παιδιά»,είπε δυνατά ο Κωστάκης. «Κάθε
μια ώρα το καπλάνι κλείνει το ένα μάτι και ανοίγει το άλλο!». Ακούστηκε ένα
μπέρδεμα φωνών μέσα από το οποίο ξεχώριζες τις εξής φράσεις: «Ναι, ναι, έχεις
δίκιο» και «Πρέπει να το πούμε στους ανθρώπους, να ξέρουν ώστε να προφυλαχτούν!».
Έτσι κι έγινε! Σπίτι-σπίτι τα παιδιά διέδωσαν τα νέα. «Το και το» εξηγούσαν. Κι αφού το χωριό κατάλαβε την αφύσικη
συμπεριφορά του καπλανιού, προετοιμάστηκε. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του
Κωστάκη το καπλάνι θα είχε ανοιχτό το γαλάζιο μάτι κάθε ζυγή ώρα, δηλαδή στις
2, στις 4, στις 6, στις 8, και στις 10, ενώ το μαύρο μάτι του κάθε μονή ώρα
δηλαδή στις 1, στις 3, στις 5, στις 7, στις 9 και στις 11. Έτσι οι κάτοικοι του
χωριού έμειναν ήσυχοι. Αλλά αυτό που τους απασχολούσε ήταν ποιό μάτι θα έχει
ανοιχτό αύριο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου