Το δικό μου παραμύθι , Ανθή Γκέκα

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΜΙΑΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

   Σε ένα νησί της μακρινής Σαρδηνίας,ήταν ένας ηλικιωμένος ο οποίος δεν μπορούσε ούτε να μασήσει, ούτε να μιλήσει και ούτε να περπατήσει. Δεν είχε ούτε οικογένεια! Γενικά ήταν κλειστός άνθρωπος και  όλοι νόμιζαν πως ήταν  τρελός,  γιατί ζούσε απομονωμένος.

   Μια περίεργη μέρα άκουσε απέξω από το σπίτι του έναν περίεργο θόρυβο. Ήταν ένα μικρό παιδάκι, που είχαν παρατήσει οι γονείς του στον κάδο. Τότε θυμήθηκε όταν γέννησε η γυναίκα του,αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε στη γέννα. Αυτό όμως δεν το ήξερε κανείς , και για αυτό τον θεωρούσαν τρελό και κακομούτσουνο. Το πήρε λοιπόν από τον κάδο και το μεγάλωσε σαν δικό του.

   Όταν το παιδί μεγάλωσε και έγινε δεκαοχτώ χρονών αποφάσισε να φύγει να πάει να σπουδάσει. Όμως  ο μπαμπάς του δεν ήθελε να φύγει και να μείνει πάλι μόνος του γιατί φοβόταν. Επί έναν μήνα ακουγόντουσαν οι φωνές τους,μέχρι που κάποια στιγμή το πήρε απόφαση ότι έπρεπε να τον αφήσει να ανοίξει τα φτερά του.Έτσι και πήγε και σπούδασε υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων επειδή ήταν πολύ καλός στην επικοινωνία .

   Όταν γύρισε από τις σπουδές , μετά από πέντε χρόνια,  έφερε μαζί του και  μια μεγάλη οικογένεια , τα παιδιά του και τη γυναίκα του. Από τότε ο γεράκος μας έζησε την υπόλοιπη ζωή του ευτυχισμένος!