Το δικό μου παραμύθι , Ειρήνη Διαλυνά

‘’ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΦΥΛΛΑ’’

Από την Ειρήνη Διαλυνά

      Μια φορά και έναν καιρό ,στην Αθήνα ,ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Άννα.Η Άννα ζούσε με τον παππού και τη γιαγιά της σε ένα πέτρινο σπιτάκι μέσα σε ένα λιβάδι με καταπράσινα δέντρα . Η μικρή Άννα λάτρευε τα δέντρα και τα έλεγε ’ πράσινους γίγαντες ’.

      Κάθε φθινόπωρο η Άννα γιόρταζε τα γενέθλια της παρέα με τους πράσινους γίγαντες και  τον παππού και τη γιαγιά της στο δάσος .Όμως κάθε χρόνο ,κάθε φθινόπωρο ,κάθε παραμονή των γενεθλίων της  , όπου τα φύλλα των δέντρων γίνονταν κόκκινα,  την προβλημάτιζε ένα παράξενο όνειρο ,στο οποίο φαίνονταν το πρόσωπό της σχηματισμένο με κόκκινα φύλλα να μετρά αντίστροφα από το δώδεκα έως το ένα.

     Τρεις ημέρες πριν τα γενέθλια της το μυστηριώδες πρόσωπο της είπε στο όνειρο της ‘’ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΟΥΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΟΥ ΔΩΡΟ’’ .Χωρίς πολλά πολλά πήγε στα δέντρα ,πήγε στο δάσος και πήρε ένα άδειο πακέτο που έγραφε ‘’ΚΑΛΑ ΔΩΔΕΚΑΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ’’ .

    Δύο ημέρες πριν τα γενέθλια της ,ήρθε ξανά στο όνειρο της το μυστηριώδες πρόσωπο και της είπε ‘’ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΜΗ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ’’ .Βγαίνοντας έξω από το σπίτι της είδε κακές μάγισσες ,λυσσασμένα σκυλιά και άλλα τρομαχτικά πλάσματα που ανθρώπου νου δεν χωρά !Έλαβε και το δεύτερο πακέτο που ήταν επίσης άδειο και έγραφε ‘’ΚΑΛΑ ΔΩΔΕΚΑΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ’’ .

    Την επόμενη νύχτα (όπου θα ήταν η τελευταία επίσκεψη του προσώπου ) το όνειρο της είπε ‘’ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΩΡΟ ΣΟΥ ,ΑΛΛΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΙΣ ΜΗΝ ΤΟ ΑΓΓΙΞΕΙΣ ‘’ .Όταν η Άννα βγήκε από το σπίτι της είδε νόστιμα γλυκά ,είδε όμορφα λουλούδια μα….δεν τα άγγιξε και πιστά ακολούθησε τις οδηγίες του ονείρου .Πήρε το τελευταίο πακέτο το οποίο ήταν γεμάτο .Είχε μέσα ένα όμορφο περιδέραιο που της έδινε τη δυνατότητα να καταλαβαίνει τι λένε τα δέντρα .

     Το πρωί των γενεθλίων της ,πήγε με τον παππού και τη γιαγιά της στο δάσος .Τότε η Άννα τους είπε τι της συνέβαινε όλο αυτό τον καιρό .Μπήκαν όμως σε σκέψεις…. Ήταν σίγουροι ότι κάπου την είχαν ξανακούσει τούτη την αλλόκοτη ιστορία .   Κάποια στιγμή η γιαγιά γούρλωσε τα μάτια της…. θυμήθηκε που είχε ακούσει την ιστορία !Έβγαλε από την τσέπη της ένα περιδέραιο ίδιο με της Άννας  .Μετά από λίγο όλοι κατάλαβαν τι είχε συμβεί .Και η γιαγιά ,είχε ζήσει τα ίδια ακριβώς γεγονότα όταν ήταν δώδεκα ετών.

     Από εκείνη την ημέρα όλοι μαζί άκουγαν τα παράπονα και τις επιθυμίες των δέντρων και ποτέ…. μα ποτέ δεν τους χάλασαν χατίρι!