Το δικό μου παραμύθι , Γιώργος Διαλυνάς

                             ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

Μια βροχερή και παγωμένη μέρα, καθόμουν δίπλα στη σόμπα στο σπίτι μου.

Έκανε κρύο και έβρεχε πολύ. Ξαφνικά εκεί που πήγα να βάλω και άλλα ξύλα στη σόμπα, άκουσα το όνομα μου. Βγήκα έξω και είδα τον Ενωμοτάρχη να μου κάνει νεύμα. Πήγα κοντά του και μου έδωσε το χαρτί της επιστράτευσης.

Το πρόσωπό μου χλόμιασε και το άγχος με κατέλαβε. Μου είπε να πάρω κάποια ρούχα και να περιμένω στη πλατεία του χωριού.

Πήρα  μερικά ρούχα και πήγα στη πλατεία όπου εκεί περίμενε ένα φορτηγό να πάρει εμένα και άλλους νεαρούς  της ηλικίας μου.

 Αποχαιρέτησα την μάνα μου και τον πατέρα μου, ανέβηκα στο φορτηγό και φύγαμε.

Ήταν 20 Οκτωβρίου 1940. Φτάσαμε σ ένα στρατόπεδο ,όπου εκεί θα εκπαιδευόμασταν. Μας έδωσαν στρατιωτικά ρούχα και μας είπαν να ξεκουραστούμε γιατί μας περιμένει εκπαίδευση.

Το άλλο πρωί μας ξύπνησαν αξημέρωτα και μας είπαν να βιαστούμε. Ένας λοχίας  μας οδήγησε σ ένα κατάλυμα  και μας είπε να αναπτύξουμε μια γραμμή. Εκεί ένας -ένας, έπαιρνε ένα τουφέκι  Μάλιγχερ, σφαίρες  και κάναμε βολές ,ωσότου μάθαμε να

τα χρησιμοποιούμε τέλεια.

Τις πρώτες μέρες στο μέτωπο πολλοί σκοτώνονταν ή τραυματίζονταν υπερασπιζόμενοι την πατρίδα μας. Μετά όλο προχωρούσαμε, παντού μας υποδέχονταν Έλληνες με σημαίες που χαρούμενοι και πανευτυχείς μας επευφημούσαν. Δύο βδομάδες αργότερα άρχισε να χιονίζει σφοδρά.

Πολλοί έπαθαν κρυοπαγήματα και  έπρεπε να ακρωτηριαστούν. Ο πόλεμος είχε πολλές κακουχίες και αυτό που θέλαμε όσο τίποτε άλλο ήταν να νικήσουμε και να γυρίσουμε στα χωριά μας..

Όμως , παρά τις θυσίες και τις προσπάθειες  μας, καταλήξαμε χαμένοι.

Ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό, μετά από τόσους μήνες  θυσιών και αγώνων να γυρίζουμε πίσω ηττημένοι…. Δώσαμε ένα καλό μάθημα στους αλαζόνες Ιταλούς και αποδείξαμε σ όλους ότι πάντα όσο λίγοι και φτωχοί να είμαστε ,θα υπερασπιζόμαστε την πατρίδα μας.

18 Απρίλη του ΄41 πίσω πάλι στο σπίτι, στην οικογένειά μου στο χωριό μου, σαν να μην πέρασε μια μέρα, όμως…..

Όμως οι μέρες στο σπίτι δεν είναι πια όπως παλιά.

 Οι φοβερές στιγμές  και οι εικόνες που έζησα θα είναι χαραγμένες για πάντα στο μυαλό μου.

Ο πόλεμος είναι κακό πράμα, καταστρέφει ζωές και περιουσίες, σταματά τα όνειρα και τη ροή της ζωής…….για αυτό ποτέ πια πόλεμο, τη κατάρα της ανθρωπότητας.

Γιώργος Διαλυνάς

 Α1

Γυμνάσιο Νεαπόλεως